Ton Caanen gaat per direct aan de slag als manager van Beitar Jeruzalem. De huidige nummer vier van Israël is in augustus overgenomen door Arkadi Gaidamak, een Russische miljardair met een dubieus verleden, die grootse plannen heeft met de club.
Hoewel Gelener Caanen pas vandaag of morgen een contract voor anderhalf jaar zal tekenen, is hij meteen aan de slag gegaan bij zijn nieuwe werkgever. ,,Je kunt Beitar vergelijken met Liverpool in Engeland, Feyenoord in Nederland of Schalke in Duitsland: een populaire volksclub met de grootste aanhang in het land.”
Met Arkadi Gaidamak, die eerder al basketbalclub Hapoel Jeruzalem kocht, heeft Beitar een uiterst excentrieke en veelbesproken eigenaar in huis. De puisant rijke zakenman wordt in Frankrijk gezocht wegens wapenhandel en belastingfraude. Zo zou hij, in strijd met de internationale afspraken, in 2000 in ruil voor olie wapens hebben geleverd aan Angola. De hoofdpersoon heeft altijd verklaard dat alles volledig legaal was en er geen reden is hem te verdenken van betrokkenheid bij duistere deals.
Voor Ton Caanen zijn deze berichten compleet nieuw. ,,Ik kan er niet op reageren, omdat ik er helemaal niets van weet.” Wat de 39-jarige voormalige hoofd jeugdopleidingen van Roda JC wel weet, is dat hij met een goedgevulde geldbuidel onder de arm de mogelijkheid krijgt de selectie aanzienlijk te versterken. ,,Het is de bedoeling dat Beitar naar een hoger niveau wordt getild. En dan bedoel ik niet alleen in Israël zelf, maar ook daarbuiten. Daar zijn wel nieuwe spelers voor nodig. Aangezien we negen punten achter staan op Maccabi Haifa kunnen we het kampioenschap vergeten. Maar we gaan nu wel bouwen aan een team dat straks ook op Europees niveau zijn mannetje staat.”
De Limburger kwam via zijn manager Dmitri Seyluk in contact met Gaidamak en kreeg het verzoek een weekje rond te kijken om een evaluatierapport te maken. ,,Ik heb de hele vereniging onder de loep genomen”, aldus Caanen, die eerdere interesse van Alania Vladikavkaz niet concreet zag worden. ,,Dat rapport hebben we een paar dagen geleden besproken in Barcelona. Vervolgens is mij een voorstel gedaan om een functie te bekleden bij Beitar. Mijn takenpakket is helder: ik ben verantwoordelijk voor het technische plaatje. Ik verzorg de trainingen, zit tijdens de wedstrijden in de dug-out en ga de hele organisatie doorlichten.”
Caanen gaat samenwerken met de huidige interim-trainer Guy Azouri, die niet de vereiste papieren heeft om hoofdcoach te blijven en dus een stapje terug moet doen. Verder wordt bekeken of er nog een nieuwe trainer ‘met een grote naam’ wordt aangetrokken. ,,Daar is nog geen beslissing over genomen. Het kan dus best zo zijn dat de situatie blijft zoals ze nu is. En als er wel een nieuwe man komt, is dat ook geen probleem. Ook dan draag ik de eindverantwoordelijkheid, uiteraard in overleg met de trainers.”
Zondag legde de nieuwe manager op een drukbezochte persconferentie zijn toekomstplannen op tafel. ,,Het is nu al een gekkenhuis. Als ik over straat loop, stopt elke vijfde auto en gaat het raampje omlaag: ‘Welkom Mister Caanen, veel succes bij Beitar’. Ik heb het voordeel dat ze hier gek zijn van het Nederlandse voetbal. Ik ben natuurlijk geen Marco van Basten, maar heb toch al de nodige ervaring. De journalisten hier hebben gedetailleerd uitgezocht wat ik allemaal heb gedaan tot nu toe. Ze weten echt alles van me.”
Komend weekeinde gaat hij samen met zijn echtgenote op zoek naar een woning. Bovendien bekijkt hij of er bij de vereniging ook een plekje is voor Wim Vrösch. Beiden werkten twee jaar samen bij Roda JC en daarna eenzelfde periode bij het Oekraïense Metalurg Donetsk. ,,Wim heeft me de kans geboden bij Roda te beginnen en me meegenomen naar Donetsk. Ik wil graag iets voor hem terugdoen.” (Bron: limburger.nl)
In De Voetbaltrainer 89 kwam Ton Caanen aan het woord. Toen ging het onder meer over degradatievoetbal:
Degradatie
Hoe ga je met degradatievoetbal om?
Ton Caanen: “Ik kan het eigenlijk in een paar begrippen samenvatten: veel aandacht aan teambuilding binnen en buiten het veld, scherp trainen en kiezen voor vormen met veel beleving, nog meer communiceren en vooral zorgen voor het bewaken van de discipline.
Aan teambuilding buiten het veld besteden we redelijk veel aandacht, zeker voor een tweedeklasser. Aan het begin van het seizoen zijn we op trainingskamp geweest. Een weekend op de prachtige accommodatie van Panningen, mogelijk gemaakt dankzij collega Rob Landsbergen. Uiteraard hebben we toen gewerkt aan het concept en de conditionele basis, maar zeker zo belangrijk waren de afspraken die we hebben gemaakt over de manier waarop we met elkaar omgaan. Ik heb toen duidelijk gesteld dat ik van mijn spelers verwacht dat ze elkaar onderling corrigeren. Een afspraak is bijvoorbeeld dat we elkaar niet in de kantine na afloop van een wedstrijd bekritiseren. Ook al ben je nog zo teleurgesteld. Een andere afspraak is dat je nooit op het veld mag verzaken, omdat je de avond daarvoor doorgezakt bent. Er ligt een hele populaire discotheek vlakbij ons complex. Anno 2000 kun je van jongens van 19 jaar niet eisen dat ze op zaterdagavond daar niet mogen komen. En ik ga zeker geen politieagent spelen. Maar als een speler zondagochtend dronken uit die discotheek wordt gedragen, weet ik dat toch binnen een paar uur.
We hebben met elkaar afgesproken dat een speler die de eerste keer zo’n basisafspraak overtreedt er meteen binnen de groep mee wordt geconfronteerd. Meestal komt hij er dan nog met een waarschuwing vanaf. Bij de tweede keer verwijder ik hem als storende factor uit de selectie. Zonder aanzien des persoons, al is het bijvoorbeeld mijn enige scorende spits.
In de winter vindt een tweede trainingskamp plaats, meestal in het Sauerland. De partners gaan in die periode wel mee. We skiën en langlaufen dan ook. Aan het einde van het seizoen vindt een behoorlijke seizoensafsluiting plaats en één keer per maand gaan we met z’n allen stappen. Dat hoort erbij in het amateurvoetbal.
Als ik het over teambuilding op het veld heb, bedoel ik dat de spelers van elkaar weten hoe ze samen voor een optimale prestatie kunnen zorgen. Ook dat is vooral een kwestie van afspraken maken èn nakomen. Het voordeel bij FC Geleen-Zuid is dat de jeugd hier daadwerkelijk binnen één systeem wordt opgeleid. Dat is niet alleen een mooi verhaal in het Jeugdplan. Ik durf te stellen dat de jeugdspelers van de selectieteams na hun opleiding globaal weten wat van andere spelers op het veld wordt verwacht en tot in details weten wat er op hun eigen positie van hen wordt geëist.