Trainen achter gesloten deuren. De toeschouwers stellen dat natuurlijk niet op prijs, maar vanuit het perspectief van de technische staf en misschien ook wel de spelers is het heel begrijpelijk. Het winnende team van Portugal (2-0 tegen Turkije) gooide de stadionpoorten zondag echter open. Ongeveer 20.000 supporters waren er op afgekomen. Iets meer dan de helft had een toegangskaartje (!) bemachtigd om vanaf de uitverkochte tribunes in Neuchatel de training te aanschouwen. Hoewel, training…
De activiteit van het Portugese nationale team werd al voorafgegaan door een dansoptreden in de middencirkel. De spelers die de dag er voor actief waren geweest, ondergingen slechts een uitlooptraining. Voor de gelegenheid hadden ze niet eens voetbalschoenen aangetrokken. Er werden meer handtekeningen uitgedeeld dan ballen geraakt. Dozen vol fan-shirts werden uitgedeeld door het basisteam aan de massaal toegestroomde supportersgare. Na 30 minuten verdwenen deze spelers echter weer in de catacomben.
Hoe anders was het lot van de wisselspelers. Nadat trainer Scolari via de omroepinstallatie had opgedragen dat het publiek niet meer de toeters mocht gebruiken, kon hij zich weer verstaanbaar maken. Na enkele kracht-, sprint- en coördinatieoefeningen onder leiding van de looptrainer, deden de wisselspelers diverse dribbel- en pass-oefeningen, in de middencirkel. Zo ver mogelijk van het publiek verwijderd. Daarna was het tijd om een kwartier lang in tweetallen aan de passing te werken. Iedereen op zijn eigen positie en continu dezelfde pass spelen op elkaar. Dit werd uitgebouwd met een derde man (assistent-trainer), een aanname in de goede richting en het gebruik van het zwakke been. Opvallend daarbij was ook de rol van hoofdtrainer Scolari, die vanaf de flanken twee spitsen van Portugal twintig keer op de stropdas bediende om in de koppen. Hij had waarschijnlijk liever achter gesloten deuren getraind…