Tot het moment van de gelijkmaker van Robin van Persie in de eerste helft tegen Spanje was het voornemen van bondscoach Louis van Gaal om in de rust te gaan switchen naar 1:4:3:3. Het liep anders, dat hebben we allemaal gezien. Oranje liep uit naar 5-1, spelend vanuit een toepassing van 1:5:3:2. Ook in de wedstrijd van Oranje tegen Australië werd het al dan niet switchen van systeem actueel. Louis van Gaal na afloop: “Ik vond in de eerste helft Australië de meest dominante ploeg. Op de bank waren we al in overleg hoe we dat in de tweede helft zouden gaan veranderen. Toen Bruno Martins Indi vlak voor de rust uit de wedstrijd werd geschopt, moest het allemaal wat sneller. Ik wilde de rust gebruiken om goed aan de spelers uit te leggen hoe de ‘natuurlijke taken’ binnen 1:4:3:3 zouden veranderen.” Volgens Van Gaal was de keuze voor 1:5:3:2 gebaseerd op de analyse van Australië. De staf verwachtte dat de backs van Australië veel zouden opkomen, en dan zouden ze binnen 1:5:3:2 tegen de ‘wing backs’ van Oranje oplopen. Over het hoofdmoment balbezit tegenstander was Van Gaal over de gehele wedstrijd genomen heel tevreden. Het echte probleem van Oranje lag in balbezit, er werd volgens de bondscoach veel te veel eenvoudig balverlies geleden, deels door de druk die Australië op Nederland legde. Louis van Gaal: “Er werd soms ‘te klein’ gespeeld, er moesten vaker stations worden overgeslagen. Ik moest in de rust iets doen om het vertrouwen van onze spelers te vergroten. Om de mindset van de spelers te veranderen, kun je –in het algemeen- van strategie veranderen. Dat geeft spelers weer een andere houvast. En hoop. Dat is vandaag goed afgelopen. We gaan nu kijken of we in de tweede helft beter zijn gaan voetballen omdat we van systeem zijn veranderd of omdat ik de mindset heb weten te veranderen in de rust.” 
In de wedstrijden tegen Spanje en Australië was er geen sprake van collectieve instorting, maar het mag duidelijk zijn dat de wedstrijd beide keren niet naar wens verliep. In de eerste wedstrijd (Spanje) speelde Louis van Gaal nog met de gedachte, maar in de tweede wedstrijd (Australië) werd er niet bepaald uit luxe daadwerkelijk van systeem geswitcht. In de zojuist verschenen editie van De Voetbaltrainer (nr. 202) brengen we een artikel over juist dit item: hoe kun je als trainer op de ‘resetknop’ van je spelers drukken? Een fragment uit dit artikel: Taakbewust Suzan Blijlevens: “Een belangrijke bevinding is de mate waarin mensen gefocust zijn op hun taak, ook wel taakbewustheid genoemd. In een situatie dat alles lukt, is een speler heel gefocust op de taak. Bij een collectieve instorting is het tegenovergestelde het geval. Spelers hebben dan duidelijk een verminderde aandacht voor de taak. Een waterpoloër dacht: ‘Goh, wat is het hier nog lekker weer om 18.00 uur ‘s avonds.’ Of iemand anders: ‘De scheidsrechter fluit nu wel heel erg partijdig.’ Op het moment dat zoiets gebeurt, dwalen de gedachten van de sporter in kwestie af van de taak. Je ziet op zo’n moment dat sporters gaan overcompenseren. Ze gaan minder samenspelen en proberen zélf het verschil te maken, door bijvoorbeeld veel meer individuele acties te maken. Het kan ook zijn dat sporters de verantwoordelijkheid juist meer bij teamgenoten neerleggen. Ze verstoppen zich als het ware in het veld. In mijn ogen, en dan komen we gelijk bij een advies aan trainers, is de meest effectieve strategie het anticiperen op veranderingen door een alternatief systeem te gaan spelen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als de wedstrijd al aan de gang is en je midden in zo’n collectieve instorting zit. Sporters weten namelijk zelf niet welke alternatieve systemen ze moeten toepassen of, maar dan ga ik een stap terug, er is geen alternatief systeem bedacht door de trainer. Voor de trainer ligt hier dus duidelijk een belangrijke taak. Hij kan van tevoren bepalen welke wissels hij toepast of op welke wijze hij het team gaat laten spelen op het moment dat een collectieve instorting zich voordoet. De trainer kan middels een signaal duidelijk maken dat er overgegaan wordt op plan B.” Het volledige artikel is te lezen in de printuitgave van De Voetbaltrainer 202.