Na afloop van de thriller tegen Costa Rica verklaarde invalkeeper Tim Krul dat ze de penalties van de tegenpartij natuurlijk hadden geanalyseerd na de wedstrijd tegen Griekenland, maar dat ze nu anders werden genomen. Oftewel, Krul maakte vooral gebruik van zijn reactievermogen om twee van de vijf strafschoppen van Costa Rica te stoppen. Aan de andere kant maakte Oranje zelf geen fouten. Vier strafschoppen werden onberispelijk ingeschoten waardoor de vijfde nemer niet eens meer hoefde aan te leggen. In de laatste uitgave van De Voetbaltrainer (202) schreven wij in De Verlenging over ‘de strafschoppenserie’: Nederland onder 17 speelde onlangs de finale het EK tegen de leeftijdgenoten uit Engeland en aan het einde hadden beide ploegen eenmaal gescoord: 1-1 derhalve. De strafschoppenserie die volgde was er een tussen twee landen met een uitermate beroerd palmares in deze discipline. Zowel Nederland als Engeland verloor in het verleden vrijwel altijd wanneer het uiteindelijk op ‘pingels’ aankwam. Wie van de twee had er het meest van geleerd? Nederland niet dus. Doodzonde. De Nederlandse spelers maakten weer eens de geijkte fout. De eerste speler mikte laag in de hoek, maar te slap waardoor de Engelse doelman relatief eenvoudig kon redden. Een andere poging eindigde, ook laag, naast het doel. De derde Nederlander scoorde wel, en liet dat overigens volgen door een provocerend vingertje tegen de mond: iedereen stil zijn. Dat was misschien wat misplaatst, maar we zullen het aan jeugdige overmoed wijten. Wat erger was, waren de laag geschoten strafschoppen. Kijken we terug in de geschiedenis, dan waren vrijwel alle gemiste penalties van Nederlandse elftallen in strafschoppenreeksen laag geschoten. Geen wonder, want onderzoek heeft al lang aangetoond dat het een groot risico is wanneer je een strafschop laag inschiet. De kans op scoren is 73 procent. Een keeper kiest vrijwel altijd een hoek en logischerwijs laag, dus pakt hij de goede dan is hij spekkoper. Schiet je een bal in de bovenste helft van het doel, dan is de kans op een doelpunt veel groter: 96 procent. Vrijwel nooit pakt een keeper zo’n penalty. Dus je zou zeggen: schiet de bal in de ruimte van een vierkante meter begrensd door de paal en de lat, dan is het vrijwel altijd raak. Een vierkante meter. Dat moet toch kunnen. Misschien hebben de coaches Maarten Stekelenburg en Mark van Bommel het wel degelijk gehad over de juiste manier om dit soort klusjes te klaren. We gaan het binnenkort vragen. In het algemeen zie je toch dat veel ploegen dit type huiswerk maar slecht maken. Want, zo zeggen die trainers en spelers dan, “het nemen van strafschoppen is niet te trainen”. Het is echter wel degelijk voor te bereiden door je opties te bekijken: wat werkt het beste? En als je dat weet en je oefent daarop, vergroot je gegarandeerd je kansen nog eens. Met een coach als Louis van Gaal, die er doorgaans alles aan doet om het toeval uit te sluiten, verwachten we in ieder geval niet te horen dat strafschoppen niet te trainen zijn en moeten worden beschouwd als ‘een loterij’. Niemand zal eisen van het grote Oranje dat ‘we’ deze zomer wereldkampioen moeten worden. Maar uitgeschakeld worden door het slecht nemen van penalties, dat nooit (meer)!