Na vier competitiewedstrijden en evenzovele nederlagen mocht John Stegeman zijn baan-in-de-luwte als assistent-trainer van Heracles inruilen voor de hotseat van hoofdtrainer. Eerst op interimbasis, maar na tien dagen had de directie van de Almelose club genoeg gezien: Stegeman moest het wankele schip op het droge hijsen. Dat lukte, met name omdat de oefenmeester uit Epe al snel doorhad dat de speelwijze een ‘realistisch’ sausje nodig had. Snel daarna klom de gedoodverfde degradant naar een veilige positie op de ranglijst om zich uiteindelijk voortijdig veilig te spelen. Realisme Mogen we de veranderingen die u heeft doorgevoerd, een stap naar meer realisme noemen? John Stegeman: “We hebben in eerste instantie geprobeerd op de helft van de tegenstander te spelen. Met twee buitenspelers en een diepe spits, een man daar kort achter, een linksmidden en een verdedigende middenvelder. Wil je dan de ruimtes klein houden, speel je dus met flink wat ruimte in je rug. In de praktijk betekent dit dat je met je centrale verdedigers doorgaans in de buurt van de kop van de middencirkel verdedigt. Dat is de speelwijze die ik ook het liefste zie. Ook nu, in de voorbereiding op het nieuwe seizoen, zijn we hiermee aan de slag om dit erin te krijgen. Deze speelwijze leverde aardig voetbal op. Neem de uitwedstrijd tegen Ajax die wij 2-1 verloren, maar waarin zowel Ajax als wij ook kansen hadden om meer te scoren. Dus die wedstrijd kan ons ook punt(en)winst opleveren. Maar dat gebeurde niet, en dat was de rode draad door het seizoen tot dat moment. We begonnen vaak zwak aan wedstrijden en waren gewoon te kwetsbaar. Mijn nieuwe assistent Alfred Nijhuis, met veel ervaring in het Duitse voetbal, verwoordde het heel helder: ‘We moeten de verdedigende organisatie beter gaan neerzetten, want we krijgen veel te eenvoudig goals tegen.’ Normaliter geloof ik sterk in het benadrukken van wat goed gaat, van het positieve. Dat zie je terug in de benadering van wedstrijden en in de besprekingen. In filmpjes die ik samenstel, gaat het ook vrijwel altijd over de goede dingen. Op die manier wil ik mijn spelers overtuigen en hun vertrouwen geven. Maar in dit geval moest ik concreet laten zien wat niet goed ging, als onderbouwing voor de verandering van speelwijze. Dus ik heb ze een spiegel voorgehouden en laten zien hoe wij de goals tegen kregen: door een gebrekkige omschakeling en restverdediging dus. Als trainer heb ik ook een leerschool gehad en ben ik heel snel realist geworden. Dat vertaalt zich dus ook in soms hard ingrijpen als het niet loopt. Tegen ADO Den Haag speelde hun (op papier) rechtsbuiten in de praktijk meer op het middenveld. Onze linksback had enorm veel moeite om het moment van doordekken of in de zone blijven te kiezen. Daar zat een probleem, en ik heb toen al na een klein halfuur ingegrepen door hem naar de kant te halen. Bij de stand 1-1 nota bene, maar ik vond het nodig. Heel vervelend, maar dit is de grotemensenwereld. Het gaat om winnen.” (zie tekeningen 1 en 2). Wilt u het complete artikel lezen of abonnee worden op De Voetbaltrainer? Klik hier voor meer informatie.