Een tweebenige speler heeft als voordeel dat hij minder tijd nodig heeft aan de bal dan een speler die een sterke voorkeur heeft voor één voet. Aan de andere kant: een speler als Arjen Robben is puur linksbenig en toch erg moeilijk te verdedigen. Bovendien: gaan extra trainingsuren met de mindere voet niet ten koste van het verbeteren van de precisie en de kracht in het voorkeursbeen? De Voetbaltrainer vroeg in editie 225 verschillende jeugdtrainers naar een reactie. Hoe belangrijk is het stimuleren van tweebenigheid? En op welke manier wordt hier aandacht aan besteed tijdens trainingen?
‘Middel en nooit een doel op zich’
Hieronder de mening van Bas van Baar, trainer De Graafschap onder 13: ‘Techniek, en daarmee ook tweebenigheid, is een middel en nooit een doel op zich. Waar het om gaat, is dat een bal met de juiste snelheid op de juiste plek komt. Met welk been dat gebeurt, is in feite irrelevant. Bij de jongste jeugd ben ik er echter wel voorstander van om alle trainingsvormen met beide benen te laten uitvoeren. Zo ‘vul je je rugzak’ zoals we dat bij De Graafschap naar de spelers toe benoemen. Ontwikkel je het mindere been van een speler niet, dan zal hij wellicht nooit weten wat hij ermee kan.
Oplossingen zien en vinden
Maar naarmate spelers ouder worden, wordt het in mijn optiek steeds minder belangrijk om tweebenigheid van ze te eisen. Waar het om gaat, is dat spelers leren om oplossingen te zien en te vinden. Is een speler in staat om continu weg te draaien of medespelers diep te sturen met dezelfde voet, dan is daar niets mis mee. Dat kan ook met de buitenkant van zijn favoriete voet zijn, een techniek die ik mijn spelers dan ook aanleer. Welke keuze een speler maakt, zeker in een split second, is afhankelijk van zijn persoonlijke voorkeuren.
Profvoetbal halen?
Om het profvoetbal te halen, moet een speler over bepaalde wapens beschikken én een bepaald basisniveau hebben. We moeten van een 4 wel een 6 maken, omdat het soms onvermijdelijk is met het minst favoriete been een pass te geven. Maar aan de andere kant is alle trainingstijd die zit in het verbeteren van het mindere been een gemiste kans om het voorkeursbeen te perfectioneren. De trainingstijd en fysieke capaciteiten van een speler zijn namelijk beperkt. Waar ik, zeker naarmate een speler ouder wordt, in elk geval geen voorstander van ben, is de opmerking dat een speler een bepaalde pass met zijn andere been had ‘moeten’ spelen. Waar het om gaat, is dat de bal op de juiste plek aankomt. Techniek, waaronder tweebenigheid, moet nooit een doel op zich worden, maar altijd een middel op de juiste oplossingen te kunnen vinden.’
Lees het volledige artikel met toelichting in de nieuwe Voetbaltrainer, #225
Nog geen abonnee? Word lid! VT225 is ook na te bestellen.