Dit stuk bevat passages uit een groter artikel uit De Voetbaltrainer 261.
Twee dagen na het 1-1 gelijkspel tegen FC Twente is de sfeer, ondanks de magere vijftiende plaats op de ranglijst, ontspannen in de ruimte waar de technische staf van FC Groningen zich bevindt. En waarom ook niet? Want er wordt in Groningen al een aantal jaar met vertrouwen gewerkt aan het beter maken van ‘jonge’ en talentvolle voetballers. En met die werkwijze is de club sinds het aanstellen van Danny Buijs in de zomer van 2018 steeds keurig in het linkerrijtje geëindigd. De Voetbaltrainer schuift een ochtendje aan.
Loeren
‘Voetbal is een vorm van risicocalculatie. Wat kan wel en wat kan niet? Het is niet zo dat onze centrale verdedigers nooit een bal door het midden mogen spelen, absoluut niet. Als er een sterke middenvelder staat die weg kan draaien, kun je geneigd zijn dat toe te staan. Maar juist uit analyses kan blijken dat het tegen een bepaalde ploeg te riskant is en dan willen we het niet. Sommige teams, zoals bijvoorbeeld FC Utrecht, loeren daarop. Ze geven je het gevoel dat die bal ertussendoor wél kan. Maar als je je laat verleiden en het gaat niet goed, dan profiteren ze in de omschakeling naar aanvallen van de ontstane ruimte. Dat is hun kracht. Je hebt te veel mensen voor de bal, en zij hebben met name aan de zijkant veel snelheid en diepte.’
Voorbeeld
‘Het ontwikkelen van en het vasthouden aan een visie en het overwinnen van een bepaalde weerstand resulteert er uiteindelijk in dat spelers zelf die visie gaan uitdragen in de praktijk. Neem wat dat betreft weer Mo El Hankouri, die hier in de winter van 2019 binnenkomt. Ik herinner me nog zo een moment dat hij in de kleedkamer zit, en dat Mimoun Mahi bij hem komt en zegt dat hij zijn loopschoenen aan moet doen, want ze gaan naar de gym. ‘Naar de gym?’, zegt Mo. ‘Maar we trainen pas over 45 minuten!’ Mahi zegt dat hij alvast oefeningen gaat doen in de gym, en dat Mo gewoon met hem meegaat. Mahi laat daarmee aan nieuwe spelers zien welk gedrag nodig is om dat hogere niveau te halen. Mo gaat erin mee en zo wordt die topsportcultuur van binnenuit versterkt.
Begeleiden
‘Talentvolle spelers hebben zich hier de afgelopen jaren goed kunnen ontwikkelen. Daar kunnen we met trots op terugkijken: ‘jonge’ onervaren spelers binnenhalen en die begeleiden in hun ontwikkeling. Sommige jongens maken binnen één à twee jaar een flinke stap omhoog en dat wordt ook door andere spelers opgemerkt. Neem Gabriel Gudmundsson, die zich in een jaar heeft ontwikkeld op de linksbackpositie en die nu met Lille in de Champions League speelt. Julian Chabot is naar Sampdoria gegaan, Doan is naar PSV, Matusiwa naar Stade Reims, Hrustic naar Eintracht Frankfurt, Zeefuik naar Hertha BSC en zo zijn er nog een aantal voorbeelden. Dit soort transfers hebben
ze zelf afgedwongen, maar zoals ik al eerder aangaf wel dankzij de tools die door deze club en de stafleden worden aangereikt.’