Dit stuk bevat passages uit een groter artikel uit De Voetbaltrainer 275.
In de ruime trainerskamer in Erve Asito, de thuishaven van Heracles Almelo, zit een tevreden ogende hoofdtrainer John Lammers. Zeker, er komt nog heel wat werk aan: de Eredivisie is andere koek dan wat zijn ploeg het afgelopen seizoen voorgeschoteld kreeg. Maar het eerste doel is behaald: promotie. Lammers legde de lat zelf echter hoger: ‘Promoveren was het minimale doel, maar ik wilde kampioen worden.’ Over hoe hij dat met zijn staf en spelers heeft bereikt en het negatieve sentiment heeft doorbroken, dit artikel. En natuurlijk: hoe en wat in de Eredivisie?
Staf: verantwoordelijkheid
John Lammers: ‘Bij Esbjerg moest ik het vooral zelf doen. Bij Heracles heb ik veel meer technische bagage om me heen. Ik doel dan onder meer op Hendrie Krüzen, mijn assistent-trainer. Een eerste gesprek met hem leerde ons dat het ‘wij-gevoel’ bij de club helemaal weg was. De sfeer was niet goed. We zorgden ervoor dat er weer geborgenheid was, dat de vertrouwdheid terugkeerde en dat er gelachen kon worden. Om te beginnen binnen de staf. Krüzen is daar heel sterk in. Hij zei na trainingen: “We gaan even een biertje pakken, werkoverleg.” De sfeer in de staf was al snel heel goed. Er heerste weer geloof in Heracles. Ik heb alle stafleden verantwoordelijkheden gegeven. Zo had ieder zijn taak.’
Spelers: perspectief
‘Je begint met het grote geheel, met de missie: kampioen worden. Dan heb je spelers nodig die scoren en niet alleen in de aanval. Heracles was gewend met twee controleurs te spelen. Ik heb gezegd: ik wil een 8 en een 10 die voor het doel verschijnen en acht tot tien doelpunten maken. Voor die posities had ik spelers als Anas Ouahim, Thomas Bruns en Lucas Schoofs beschikbaar. Die hadden bij elkaar bijna nul doelpunten gemaakt. Maar als je er niet komt, kun je ook niet scoren. Ik wilde bij voorzetten de rechtermiddenvelder voor het doel hebben. Ook met de buitenspelers zijn we vaste principes af gaan spreken. Als je een aantal doelpunten noemt dat je verwacht, dan geef je een bepaald streven. Dat hebben ze goed opgepakt. Het is belangrijk dat een speler ziet: als ik naar deze trainer luister, kan ik mezelf ontwikkelen. Maar als Heracles het einddoel was van een speler, dan moest hij hier niet blijven. Je moet beter willen worden dan Heracles. Daar praat je in individuele gesprekken geregeld over met de spelers.’
Positie voor het doel
‘Ik ben erg veel bezig met voorzetten en welke positie de aanvallers voor het doel moeten innemen. Stel dat we aan de rechterkant doorkomen en de voorzet kunnen geven. In het geval dat de verdediger zich voor in het doelgebied positioneert (zie afbeelding), zie ik vaak dat de spits als het ware in zijn rug loopt. Dan kun je niet scoren. Dan zal hij dus moeten uitstappen om buiten bereik van die verdediger aanspeelbaar te worden. Dat houdt tevens in dat de 10 in dit geval dieper zal moeten gaan spelen en dichter bij het doel moet komen. Misschien is hij met een chip bereikbaar. De buitenspeler zal daar ook weer op moeten reageren.’
Al 40 jaar is De Voetbaltrainer hét vakblad voor de toegewijde trainer/coach. Het magazine komt acht keer per jaar uit en bevat 80 pagina’s vol interviews met toptrainers, voetbal oefenstof en analyses.