Peter Hyballa: Jeugdtrainers niet afrekenen als proftrainers

De nominaties voor de Rinus Michels Awards liggen terecht onder een vergrootglas. Als je alleen maar nomineert op basis van ‘scorebordjournalistiek’, dan zou ik dat een slechte zaak vinden. Een gevaar is namelijk dat dit overslaat op jeugdtrainers: dat je alleen maar een goede voetbaltrainer bent als je kampioen wordt of wint. Ik denk dat veel jeugdtrainers niet denken aan de toekomst van voetballers, maar aan het hier en nu, omdat zij door Hoofden Opleiding (maar ook door zaakwaarnemers, collega-trainers en ouders) afgerekend worden als proftrainers. Ik ben ervan overtuigd dat een heel goede dorpsclubtrainer ook presteert met een topjeugdteam, terwijl de zogenaamde toptrainer van een topjeugdteam in grote problemen kan komen bij het team van de dorpsclub. Zeker voor ex-profs aan het begin van hun trainerscarrière die een jeugdteam trainen, is hun status belangrijk. Het jeugdteam zien zij vaak als opstap naar ‘hogerop’. Zij kunnen het zich niet veroorloven om dan laag te eindigen in de competitie, terwijl dit aspect binnen jeugdvoetbal van ondergeschikt belang is. Niet voor de spelers, maar wel achter de schermen van een jeugdopleiding. Spelers zullen altijd intrinsiek gemotiveerd zijn om te winnen, want daar is het spelletje voor bedacht. Je zou dit thema op de kaart kunnen zetten door minder te gaan werken met teamtrainers, en meer met specialistische trainers. Waarom de hele week toewerken naar de wedstrijd van zaterdag? Er zijn veel belangrijkere zaken te bedenken in het kader van opleiden tot een complete voetballer. In de jeugd moet je echte jeugdtrainers hebben. Daarmee bedoel ik trainers die ook echt willen trainen om individuele spelers beter te maken, in plaats van alsmaar een teamtactische training alsof je met het eerste team bezig bent. Jeugdvoetbal is een individuele sport die wordt gespeeld in teamverband. We trainen in de jeugd veel te teamtactisch omdat veel jeugdtrainers een mini-Guardiola willen zijn. Hoe vaak spelen de bankzitters? Het is altijd een discussie binnen jeugdvoetbal. Een Hoofd Opleiding moet ballen hebben, de jeugdtrainers structureel beschermen in hun functioneren ongeacht de stand op de ranglijst en zorgen voor goede salarissen voor jeugdtrainers. In het betaalde voetbal is echt geld genoeg. Het gaat om de verdeling van het geld. Te vaak wordt een achttiende profspeler gecontracteerd voor een bedrag waarvan je meerdere goede jeugdtrainers zou kunnen aanstellen. Een vakblad als De Voetbaltrainer zou ook zélf een coach van het jaar kunnen kiezen, ongeacht het niveau waarop hij werkzaam is. Welke trainer (of complete staf!) haalt het maximale uit de beschikbare middelen, wie heeft inhoudelijk echt wat te melden, wie komt goed over voor de camera, hoe gedraagt hij zich binnen en buiten de lijnen, en kan hij worden gezien als een voorbeeldfiguur? In Duitsland werd Hannes Wolf trainer van het jaar. Geen nominaties, gewoon één winnaar vastgesteld door een kleine commissie. Wolf werd nota bene dit seizoen ontslagen als trainer van Stuttgart, de club waarmee hij vorig jaar nog promoveerde. Hij was mijn opvolger bij de oudere jeugd van Borussia Dortmund en behaalde daar diverse kampioenschappen. Men heeft blijkbaar naar zijn ontwikkelpad gekeken.