Partijspel 9:9

Erik ten Hag: “Als ik geen 11:11 haal vanwege een kleiner aantal beschikbare spelers op de training, stap ik bijvoorbeeld noodgedwongen over naar 9:9. Dan moet je dus wel posities weghalen, bijvoorbeeld de backs van de ene partij en de vleugelaanvallers van de andere partij. Als kunstgreep zou je dan ook de hoeken van het veld kunnen markeren. De centrale verdedigers hebben, als ze in die zone komen, maximaal twee keer raken. Je wilt namelijk niet dat zij in oneigenlijke ruimtes gaan dribbelen, want dat gebeurt in de wedstrijd ook niet. Iets anders wat je in deze partijvorm, met deze ruimtes, goed moet bewaken is het spel van de twee buitenste middenvelders van de ploeg die 1:2:4:2 speelt: zij moeten niet als vleugelverdedigers in de opbouw uitzakken. Ze mogen er wel komen. Dan krijg je namelijk de keuze bij de vleugelverdedigers om al dan niet door te dekken. ”