Partijspel 5:5 + 2 keepers

Een partijspel zal meestal een concrete doelstelling hebben en moet dan niet ontaarden in een partijtje om het partijtje. De beide trainers die nu de teams begeleiden, leggen uit dat het steeds gaat om het zoeken naar de juiste formatie. Er moet altijd een diepe spits zijn zodat er een aanspeelpunt is. Ontbreekt die, zul je zien dat ook het spel op het middenveld zoals wij dat eigenlijk willen, wegvalt. En dan krijg je dus al snel een partijspel waarin weinig structuur zit. Af en toe kan dat wel, maar dan leg je meer nadruk op elementen als beleving, plezier en misschien handelingssnelheid. Minder op de speelwijze. Dan schiet je een bal in het midden en laat je ze hun gang gaan. Maar doorgaans zullen wij toch liever met een concrete doelstelling werken. In deze partij zie je dan ook de vormen van hiervoor terugkomen: bewegen ten opzichte van elkaar, vrije middenvelder zoeken, kaats sloot het elftal aan. Wij wilden variabeler gaan spelen. Deze vorm 5:5 plus keepers zie ik als een eindvorm. Vaak maken we drie ploegen, waardoor we na een doelpunt of na een bepaald aantal minuten snel kunnen doorwisselen. Ook kun je besluiten om de vorm uit te breiden met spelers aan de zijkanten. Dan maak je het veld breder, en krijgen de spelers meer opties. Maar de uitgangspunten blijven hetzelfde. In het ideale geval, en als je voldoende tijd hebt  kun je zelfs eindigen met 11:11.